چگونه به کابوس شبانه کودکان پایان دهیم؟ (قسمت دوم)

-          زمان خواب کودکان را تنظیم کنید

کودکانی که دیرتر به خواب می روند، بیشتر احتمال دارد دچار کابوس شوند. بچه ها به 10 الی 11 ساعت خواب در طول شبانه روز نیاز دارند. لوازم روشنایی در هنگام خواب مانع تولید ملاتونین همان هورمون القاء خواب می شوند. این گونه چراغ های روشنایی باید نیم ساعت قبل از خواب خاموش شوند. حمام رفتن نیز می تواند آرامش پیش از خواب را زیاد کند. توجه داشته باشید بچه با مثانه پر به رختخواب نرود. همین امر نیز می تواند اختلالاتی برای کودکان به همراه داشته باشد.

-          موقعیت کودکتان را درک کنید

در صورتی که فرزندتان کابوس های بدی داشته باشد، باید به او بگویید: این خواب هایی که می بیند واقعی نیست و به تختخواب اش برگردد. دیدن کابوس برای کودک کاملا واقعی جلوه می کند، سعی کنید موقعیت کودکتان را درک کنید و خودتان را جای او فرض کنید. اینگونه مسائل را فقط از دید خود نگاه نکنید. شما می توانید به کودکتان بگویید من می دانم که کابوس ها ترسناک هستند، اما مطمئن باش که چنین چیزی در دنیای واقعی وجود ندارد.

-           تمرین هایی برای آرام کردن کودک

بدن آرام و بدون تنش، زمان به خواب رفتن را کاهش داده و میزان خوابیدن را افزایش می دهد. تمرین نفس کشیدن درست، راهی است که می تواند آرامش کودکانتان را قبل از خواب تامین کنید. کنترل در نفس کشیدن و پر کردن کامل شش ها از هوا می تواند کودکان را آرام کند. وقتی کودک ذهن خود را روی درست نفس کشیدن می گذارد، دیگر نمی تواند به رویا پردازی بپردازد، چرا که همین رویاها در اکثر مواقع پیش زمینه کابوس های کودکان هستند. به عنوان مثال، شما می توانید به فرزندتان بگوید که نفس را از سوراخ سمت راست بینی به بالا بکشد و از سوراخ سمت چپ بینی خارج کند. چنین کاری کودک را به خودش مشغول می کند تا کمتر اسیر کابوس های عذاب آور شود.

-          کمک خارجی را در نظر بگیرید

در صورتی که هیچکدام از استراتژی های بالا کار ساز نبود و کابوس کودکتان کماکان ادامه داشت و ترس کودکتان برای خوابیدن، چنان شد که زندگی شما مختل شد، بهتر است کودک خود را پیش یک روانپزشک ببرید. این کار بدان معنی نیست که کودکتان از نظر ذهنی مشکل دارد، بلکه روانپزشکان چون با کودکان زیاد این چنینی برخود داشته اند، نسبت به شما تجربه بیشتری برای درمان چنین معظلی ارائه می دهند. شما پس از چند جلسه مراجعه به روانپزشک می توانید تغیییرات را در کودک خود احساس کنید. نسبت به این موضوع جبهه نگیرید. همانطور که وقتی دندانتان درد می گیرد، شما به دندانپزشک مراجعه می کنید، پس وقتی روحیه شما و یا فرزندتان دچار مشکل شد، باید به یک روانپزشک مراجعه کنید. دکتر برمن می گوید: گاهی اوقات تنها یک راه حل برای کابوس های بزرگ وجود دارد؛ فقط کافیست به خوبی ریشه یابی شود.

-           اجسام و تصاویر ترسناک را از دید کودکان دور کنید

دیده شده است که بعضی از والدین و یا دیگر اعضای خانواده کودک، عروسک هایی با شکل و شمایل ترسناک برای کودکان خریداری می کنند. این گونه افراد قبل از خرید چنین وسایلی کمی تامل کنند. بچه ها با توجه به آنچه که می بینند، تصویر سازی می کنند. احتمال دارد در نگاه اول یک عروسک و یا یک تصویر آنچنان ترسناک نباشد، ولی کودکان قادرند در ذهنشان از آنها موجودات ترسناکی بسازند. بهترین کار برای کودکانی که کابوس می بینند، این است که از آنها سوال شود چه چیزی را مشاهده می کنند و با توجه به نظر بچه دقت کنند که کابوسش با کدام تصویر و یا عروسک شباهت دارد.

 در این صورت می توانند عامل کابوس بچه را شناسایی کنند. در بیشتر مواقع کودکان از شخصیت کارتون های که می بینند، می ترسند. شما می توانید با پیدا کردن کارتون و یا برنامه ای که باعث کابوس بچه ها می شود، آن را از چشم کودکتان دور کنید. این کار باعث می شود تا به مرور زمان کودکتان آن کابوس را از یاد ببرد. به یاد داشته باشید که کودکان لزوما از وسایل و یا عروسک های خیلی بزرگ نمی ترسند. ممکن است تصویر و یا عروسکی کوچک که اصلا به چشم ما نمی آید، چنین حالتی را در بچه ایجاد کند. سعی کنید به دنبال علت کابوس باشید تا با برطرف کردن آن بتوانید معضل خواب بچه تان را نیز برطرف کنید.

شما می توانید کودک خود را در طول روز تحت نظر داشته باشید و نگاه های او و طرز برخوردش با عروسک هایش را در نظر بگیرید، شاید از این راه بتوانید بفهمید که کدام وسیله و یا برنامه باعث وحشت بچه در طول شب می شود. خواندن کتاب درباره عروسک ها می تواند ذهنیت بچه ها را نسبت به آنها عوض کند. نگاه کردن فیلم های خشونت آمیز هم می تواند روی روحیه بچه ها تاثیر نامطلوب بگذارد. در برخی از موارد موزیک های ترسناکی که گاها از این گونه فیلم ها پخش می شود نیز می تواند روی بچه ها تاثیر بگذارد، حتی اگر آنها فیلم را مشاهده نکنند.

 پرستار نوزاد

چگونه به کابوس شبانه کودکان پایان دهیم؟ (قسمت اول)

کابوس شبانه یکی از مشکلات شایع و آزاردهنده است که بیشتر کودکان با آن درگیر هستند، در این مقاله سعی کردیم والدین و پرستار کودک را با 7 روش آشنا کنیم تا بتوانند به کابوس های کودک پایان دهند؟

با کابوس شبانه کودکان چه کنیم؟

کابوس به خواب های پریشان گفته می شود. این خواب ها باعث به بیدار شدن فرد در شب می شوند. تاثیراتی که کابوس بر روی فرد می گذارد حس ترس ، احساس گناه ، خشم غم و یا افسردگی زودگذر است.

بچه ها در تمام سنین از کابوس شبانه می ترسند، ولی شما می توانید آموزش هایی رابه فرزندانتان بیاموزید تا آنها راحتر و بدون دیدن هیچ گونه کابوسی به خواب راحت بروند. احتمالا بیشتر والدین با صحنه ترسیدن بچه ها در هنگام خوابیدن رو به رو شده اند. درست هنگامی که بهشان سر می زنند، دوست دارند پیششان بمانید و ترکشان نکنید.

بچه ها از کابوس ها و موجودهای خیالی ای که موجب ترسیدن شان می شوند، حرف می زنند. در این هنگام است که والدین و یا پرستار کودک سعی می کنند با بغل کردن و بوسیدنشان آنها را از این حال و هوا بیرون بیاورند.

بچه ها از چه چیزهایی می ترسند؟

در بیشتر مواقع ترس بچه ها از عروسک های عجیب غریبی است که در هنگام خواب به سراغشان می آیند. بچه ها به طور معمول از یک نوع عروسک و یا عکس خاص حرف می زنند که هر شب به سراغشان می آید. ترسیدن بچه در نیمه های شب والدین را نیز مضطرب می کند. آنان وقتی خوابیده اند با صدای وحشت زده فرزند خود روبرو می شوند. این شیوه از خواب پریدن، برای پدر مادر این کودکان نیز دردسر ساز و آزار دهنده خواهد بود. در چنین شرایطی والدین فکر می کنند که منزلشان را دزد زده و یا آپارتمانشان در حال سقوط است تا این که متوجه می شوند فرزندشان به خاطر کابوسی که دیده است، تقاضای کمک می کند.

در چنین شرایطی معمولا والدین به فرزند خود می گویند آنچه که می بینی واقعیت ندارد، ولی به محض آنکه بچه در کنار پدر و یا مادرش خوابید، آن کابوس ها دوباره به سراغش می آیند و داستان دوباره تکرار می شود. این درست موقعی است که والدین احساس نگرانی می کنند و ترس آن دارند که کودکشان دچار آسیب روحی شود. چنین مشکلی می تواند تمام اعضای خانواده را تحت تاثیر قرار دهد. در ادامه این مطلب نظر کارشناسان خبره در این باره را جمع آوری کرده ایم که به آنها می پردازیم.

-          روی فکر کودکتان کنترل داشته باشید

کودکان به سادگی می توانند خاطرات بد خود را با خاطرات خوب جایگزین کنند. وقتی کودکتان کابوس می بیند سعی کنید با رفتار که خوشش می آید، ذهنیتش را نسبت به کابوسی که دیده عوض کنید. در پاره ای از اوقات می توانید در حضور فرزندتان به زیر تخت بروید و بگویید که اینجا هیچ هیولایی نیست. این کار به آنان اطمینان خاطر می دهد که اتاق خوابش از وجود چنین موجوداتی خالی است. تشویق کردن کودکان برای فراموش کردن کابوس های ترسناک می تواند موثر واقع شود. شما می توانید مقابل فرزندتان جوری وانمود کنید که مثلا هیولایی که می بیند، بعد از چند دقیقه تبدل به یک تکه شکلات بزرگ می شود. فقط کافیست بچه ها چنین تصوری را در خودشان شکل دهند. این کار به آنها کمک می کند تا هر آن چیزی را که می بیینند، برایش یک تصویر خوب طراحی کنند.

-          خاطرات تاریک

به یاد داشته باشید که کابوس های بچه ها در سنین مختلف فرق دارد، عموما بچه ها در سن 6 الی 10 سالگی از دیدن کابوس در خواب رنج می برند. معمولا کودکان پیش دبستانی با توجه به قدرت تخیل بالایی که دارند، وجود یک هیولا را زیر تختشان در هنگام خواب حس می کنند. این در حالی است که بچه های بزرگتر از ترس های زندگی واقعی چون ربوده شدن، شکایت دارند.

96 درصد از کودکان در سنین 7 الی 9 سال کابوس را تجربه می کنند و در این بین 68 درصد از 4 تا 6 ساله و 76 درصد از 10 تا 12 سال را تشکیل می دهند. تحقیقات نشان داده با توجه به این آمار، که 70 درصد کل کودکان رویاهای ترسناکشان در مورد چیزی است که از تلویزیون مشاهده کرده اند. اکثر کابوس ها در طول خواب REM اتفاق می افتد، و بسیاری از بچه ها بعد از آن، دیگر از ترس کابوس بیدار نمی شوند. با این وجود، رویاها می توانند یک کودک را به طور جزئی تحریک کرده و تحت تاثیر قرار دهد.

سعی کنید هرگونه منبع استرس را از جلوی دید فرزندتان دور کنید. این گونه موارد می تواند کابوس های آنها را افزایش دهند. دیده شده است که کودکان از تصویری که روی دیوار خانه نصب شده است، برای خودشان تصویر سازی می کنند و همان تصویر به صورت کابوس به خوابشان می آید. به هیچ عنوان فرزند خود را با چیزی که از آن ترس دارد امتحان نکنید، اما می توان درباره آن تصویر در روز روشن و در کنار سایر اعضای خانواده، برای فرزندتان شرح دهید. اگر کودک تان بیش از اندازه از کابوس رنج می برد، بدون معطلی به یک روانپزشک مراجعه کنید، تا چاره ای برای رفع این مشکل به شما پیشنهاد دهد. این امر کاملا طبیعی است؛ کودکی که درون اتاق خواب کابوس می بیند به هیچ وجه دوست ندارد که آنجا بخوابد. به هیچ عنوان در چنین شرایطی کودکتان را مجبور نکنید که در اتاق خودش بخوابد، زیرا فرزندتان فکر می کند که آن کابوس هر شب منتظر ورودش به اتاق خواب است. در چنین شرایطی موقعیت و وضعیت فرزندتان را در نظر بگیرید.

«ادامه دارد....»

پرستار سالمند

پرستار بیمار

علائمی که کودکتان در یادگیری مشکل دارد

کودکانی که در یادگیری ضعف دارند از تنبیه کردنشان اجتناب کنید و برای برطرف کردن مشکل یادگیری کودکان در سنین کم اقدام نمایید.

مشکل یادگیری کودکان را چگونه شناسایی کنیم؟

ضعف در یادگیری به طور معمول در سنین خیلی کم و معمولا در مورد مسائلی است که کودک برای زندگی به آنها نیاز دارد، شناسایی سریع آنها خیلی مهم و اساسی است ، توضیحات این بخش از راهنمای خوبی است برای آنکه والدین و پرستار کودک متوجه وجود یا عدم وجود مشکلات یادگیری در کودکان باشند.

علل اختلال یادگیری در کودکان چیست؟

علت ضعف در کودکان                                                                                     

این جمله که هر کودکی با یک سرعت شروع به یادگیری می کند باعث استرس می گردد و ما را مجبور به دیدن مشکلاتی می کنند، که حتی وجود خارجی ندارند. شروع مدرسه مشکلات عمده ای را به همراه دارد که به مرور زمان قابل حل است کودکان از طریق بازی آموزش می بینند و معلمین رابطه نزدیک تری با کودکان دارند ، زمانی که کودکان رشد می کنند ، مسائل مدرسه پیچیده تر می شود، کارهای گروهی، و روابط دوستانه وارد شکل جدیدی می شود ، کودک نسبت به محدودیت ها و توانایی های خود آگاه تر می شود این موضوع برای گروهی جالب و برای بعضی دیگر نیست.

چه زمانی ضعف و مشکل در یادگیری کودکان قابل شناسایی است؟

یک متخصص ، ضعف در یادگیری را به طور مشخص در سال سوم تحصیل که حدود سن 7 یا 8 سالگی است را می تواند تشخیص دهد ، ضعف در یادگیری بر روی پردازش اطلاعات اثر می گذارد بعنوان مثال: یک کودک در یادگیری، خواندن و نوشتن کند است ودر ریاضیات مشکل دارد، ممکن است جزئیات را درک کند ولی در مدیریت بیان صحیح آن ضعف دارد ، این موضوع نه تنها بر روی عملکرد کودک در مدرسه ، بلکه در ارتباط با دیگران تاثیر گذار است.

 اولین نشانه های ضعف و مشکل در یادگیری برای کودکان زیر 5 سال:

ما جزئیات این علائم را در زیر بیان می کنیم : اگر چه ما باید نگران باشیم نه نا امید. شما باید صبور باشید و کودک خود را زیر نظر بگیرید و پیشرفت او را ملاحظه گر باشید.

نشانه های یادگیری در کودکان

-          برای انجام دادن فعالیت های مدرسه و فعالیت های اجتماعی و خانوادگی حس یاس و ناامیدی می کنند.

-          داشتن مشکلات حرکتی مانند نوشتن، راه رفتن، بریدن، بستن دکمه، بستن زیپ.

-          مشکل تلفظ و یادگیری کلمه های جدید از مشکلات آنها می باشد، برای آنها خواندن، یادگیری اعداد، الفبا، ایام هفته، رنگ ها و اشکال هندسی سخت است. همچنین تمرکز و توجه کردن.

-          آنها در تلاش هستند تا این دستورالعمل های ساده را انجام دهند ، اما ناتوانند.

 نشانه های ضعف یادگیری در کودکان بزرگ تر

-          تمایلی به مدرسه رفتن ندارند و زود خسته و کسل می شوند.

-          دچار کم خوابی و کم غذایی می شند.

-          تمایلی به صحبت کردن در خصوص تکالیف خود ندارند و زمان زیادی را صرف وظایف خود می کنند.

-          برای ابراز و بیان احساسات خود با خودشان می جنگند.

-          اگر چه برایشان سخت است تا دانسته های خود را به اشتراک بگذارند.

-          رفتار تهاجمی و ضعیفی در مدرسه دارند.

-          آنها همچنین از افسردگی رنج می برند، هنگامی که بدست آوردن، گفتن، نوشتن و یا انجام دادن کاری برایشان سخت است.

-          این احساسات اثر منفی برروی اعتماد به نفس آنها دارد.

-          زمانی که در یادگیری یک موضوع خاص دچار مشکل می شوند، احساس ناامیدی و ناراحتی می کنند.

-          کودکانی که ضعف در یادگیری دارند، دارای هوش نرمال یا فوق نرمال می باشند.

-          در برخی شرایط مشکلاتی مثل نارسا خوانی و ناتوانی در شمارش و حساب اعداد در کودکان با این مشکل می توان دید. که تشخیص به موقع این موضوع بی شک کمک کننده است، این کودکان مشکل تمرکز دارند، ولی این به آن معنا نیست که دچار اختلال کمبود توجه هستند.

چگونه به کودک خود کمک کنیم؟

بیاموزیم و قبول کنیم که این ضعف، قسمتی از زندگی است و به یاد داشته باشیم که در مورد آن نگران نباشیم، با کمک درست کودک شما رشد می کند و یاد می گیرد شاد و سالم باشد. معلم کودک شما می تواند علائم این بیماری را تشخیص دهد و یک فضای آموزشی مناسب را ایجاد کند اما او متخصص نیست ، یک تشخیص و مداخله مناسب می تواند اثر مثبتی روی زندگی علمی کودک شما داشته باشد. کودکان با ضعف در یادگیری هنوز توانایی یادگیری را دارند ، شما فقط باید بر روی توانایی های آنها تمرکز کنید با این کار اعتماد به نفس آنها را می سازید.

برای والدین:

بزرگ کردن یک کودک با این اختلال پر استرس است در صورتی که به کمک یا حمایت روانی نیاز دارید به دنبال آن باشید ، کودک شما از خوب بودن و مهربانی شما سود می برد پس لطفا، کودک خود را با کودکانی که دچار این اختلال نیستند مقایسه نکنید به خصوص با خواهر یا برادر.

 گفتن:

این کار را نکن و تنبیه کردن روی این کودکان بی تاثیر است و در واقع این روش مشکل را سخت تر می کند. هنگامی که کودکان به خاطر محدودیت هایی که دارند، اوقات تلخی یا گریه می کنند ، در کنار آنها بمانید وبه آنها بگویید چقدر دوستشان دارید و یاد آور شوید که چقدر باید تلاش کنند تا کاری را انجام دهند در حالی که از سختی آن آگاهید.

 پرستار نوزاد

 مدل های نشستن پرخطر کودکان

طرز نشستن کودک اثر مستقیم در رشد و تغییرات استخوان ها و مفاصل دارد، در صورتی که فرزندتان به طرزی نادرست مقابل تلویزیون نشته بود حتما او را مجبور به تغییر وضعیت کنید.

طرز نشستن پرخطر برای کودک

رعایت نکردن روش صحیح نشستن در دوران کودکی عوارض جدی دارد.

بدترین فرم نشستن کودکان شکل قورباغه ای یا همان به شکل w است که عضلات میان تنه را ضعیف می کند.

نشستن قورباغه ای در کودکان

نشستن قورباغه ای در کودکان یا به شکل w نشستن وضعیتی است که در میان بسیاری از کودکان شایع است. در این وضعیت نشستن، کودک روی باسن نشسته، زانوها را به عقب خم می کند، کف پاها برگردانده شده و پاها به طرفین باز می شوند و در کل پاها به شکل حرف انگلیسیw  درمی آیند.

 آنوی تریویدی متخصص بیماری های استخوان در لندن می گوید: شکل نشستن w یکی از علل اصلی ضعیف بودن باسن است و کودکانی که عادت به این شکل نشستن دارند دچار دردهای طولانی می شوند ، دردهایی که در دراز مدت ادامه خواهد داشت. در صورتی که متوجه نشستن فرزندتان در این وضعیت به خصوص هنگام تماشای تلویزیون که اصولا مدت زیادی است به سرعت او را مجبور کنید تا وضعیت نشستنش را تغییر دهد.

بنا به نظریه متخصصان این سبک نشستن تاثیر منفی مستقیم روی رشد استخوان ها و مفاصل پا دیده می شود. امروزه در حقیقت این موضوع به عنوان یک اپیدمی جدید بهداشتی شناخته می شود و حساسیت مسئله ایجاب می کند که والدین مرتبا در این مورد دقت کنند. نشستن به مدت طولانی به خصوص در کودکان که در سن رشد هستند در قسمت گردن ، شانه ها و قسمت فوقانی پشت فشار نامناسبی ایجاد می کند.

 W شکل نشستن می تواند موجب دررفتگی استخوان لگن شود . همچنین این شکل نشستن می تواند در رفتگی استخوان لگن را دربرداشته و در بچه هایی که از پیش مشکلات استخوانی دارند، در صورتی که گروه های عضلانی اصلی در وضعیت کوتاه شده قرار بگیرند، مشکلات استخوانی شان بدتر خواهد شد.

خطرات استفاده از روروک برای کودکان نوپا

روروک چه خطراتی برای شیرخوار دارد

به طور معمول استفاده از روروک برای کودکان در هیچ زمانی توصیه نمی شود. روروک علاوه بر خطراتی که به دنبال دارد باعث دیرتر راه افتادن کودک می شود. ما نباید در تکامل طبیعی کودک دخالت کنیم.  روروک ها چه آسیب هایی به سلامتی اطفال وارد می کنند و در راه رفتن کودک چه تغییراتی ایجاد می کنند چرا متخصصین اطفال استفاده از آن ها را برای خردسالان توصیه نمی کنند.

دیدن اولین قدم کودک بسیار هیجان انگیز است. هنگامی که روروک وارد صحنه می شود و کودک می تواند به وسیله آن به اطراف حرکت کند، والدین و کودک به یک اندازه شادمان می شوند. بعضی والدین از روروک استفاده می کنند تا به کودکشان در راه رفتن کمک کنند، برخی روروک را مثل پستونک برای پاها می دانند برای اینکه وقتی کودکان خودشان را به اطراف می برند خوشحال ترند.

اجازه بدهید روراست باشیم، گاهی والدین باید به کارهایشان برسند و از روروک به عنوان پرستار بچه استفاده می کنند تا او را مشغول و سرگرم نگه دارد، ولی والدین باید بدانند که استفاده  معمول از روروک در رشد جسمانی و حتی رشد ذهنی کودک تأخیر ایجاد می کند و علاوه براین خطرناک هم هست.

خطرات روروک

کودکانی که از روروک استفاده می کنند دیرتر می آموزند که چهار دست و پا شوند، بخزند، بایستند و راه بروند و تا ماهها این تأخیر در رشد وجود خواهد داشت.

در سال 1994، هنگامی که روروک ها هنوز در ایالات متحده پرطرفدار بودند کمیسیون ایمنی محصولات قابل فروش اعلام کرد که روروک ها نسبت به دیگر محصولات کودکان نقش بیشتری در صدمات و جراحات اطفال بازی می کند. کودک به وسیله روروک می تواند بیش از آنچه که به طور طبیعی قادر است، تحرک داشته باشد و سرعت او بیش از زمان لازم برای واکنش والدین است.

در شش ماه دوم بعد از تولد، کودکان سالم تمایل زیادی برای حرکت روی زمین نشان می دهند. این میل مبارزه ای سخت برای آنهاست، با دست و پا تلاش می کنند و خود را می کشند، می غلتند، می خزند و به هدفشان که اسباب بازی دور از دسترس است، میرسند. بعد از آن با تمرکز و تلاش می توانند خود را بالا بکشند و بایستند. کودکانی که از روروک استفاده می کنند برخی از مراحل این سفر باشکوه رشد را از دست می دهند. بدین معنی که آنها پیش از زمانی که باید بایستند، نوک انگشتان پا را روی زمین سر می دهند.

علاوه بر خطراتی که حرکت های سریع و دسترسی کودک به اشیاء بالاتردارد، کودکانی که از روروک  استفاده می کنند دیرتر می آموزند که چهار دست و پا شوند، بخزند، بایستند و راه بروند و تا ماهها این تأخیر در رشد را نشان می دهند. اما چیزی که برای والدین غافل گیر کننده است تأخیر در رشد ذهنی است. این کودکان در تست های رشد ذهنی نمرات پایین تری می گیرند و این تأخیر تا ده ماه پس از اولین استفاده از روروک دیده می شود.

پرستار سالمند

پرستار بچه

چگونه بفهمیم خواسته کودک مان منطقی است یا غیر منطقی؟

خواسته های کودک در دو بخش درخواست های منطقی و درخواست های غیرمنطقی تقسیم بندی می شود که در خواست های منطقی شامل نیازهای طبیعی کودک از قبیل نیاز به آب، بازی، توجه، غذا، نوازش کردن می باشد.

روشهای تشخیص منطقی بودن بهانه های کودک

احتمالاً برای شما هم پیش آمده که در خیابان با بهانه گیری ها و درخواست های پی در پی کودکتان برای خرید وسایل مختلف مواجه شوید و کلافه شده باشید و ندانید با این درخواست های کودکتان چه باید بکنید. کودکان دو نوع درخواست دارند که در صورت تفکیک آنها به راحتی می توانید بهترین شیوه برخورد با آنها را بیابید . کودک درخواست هایی منطقی دارد که باید به درستی به آنها پاسخ داده شود اما باید در مقابل درخواست های غیرمنطقی کودک سرسختانه مقاومت کرد.

باید فلان وسیله را برای من بخرید، من امروز این ناهار را نمی خواهم و برای من چیز دیگری درست کنید، بعدازظهر باید به فلان پارک برویم و ... . این ها گوشه ای از درخواست های کودکان است که دوست دارند به همه آن ها پاسخ مثبت داده شود وگرنه جیغ، گریه، اوقات تلخی و ... به راه می اندازند تا به هدف شان برسند. با این حال و در این بین، همیشه یک سوال برای والدین به وجود می آید که کدام درخواست های کودک مان منطقی است و باید به آن ها پاسخ دهیم و کدام هایشان، غیر منطقی است و نباید به آن ها جامه عمل بپوشانیم.

منطقی بودن «بهانه های کودک» را چطور تشخیص دهیم؟

در پاسخ به این که «به چه صورت بفهمیم خواسته کودک مان منطقی است یا غیر منطقی؟»، باید گفت که خواسته های منطقی همان نیازهای طبیعی کودک هستند مانند نیاز به آب، غذا، بازی، محبت، توجه، نوازش و ... که باید به موقع، بجا و به اندازه برآورده شوند و اگر از چارچوب اصلی خارج شوند، ارضای بیشتری را طلب می کنند یا اگر بخواهند در زمان و مکانی غیر از زمان و مکان خودشان برآورده شوند، یک خواسته غیر منطقی است که قطعا باید در مقابل آن ها مقاومت کرد.

نکته مهمی که باید همواره والدین و پرستار کودک به آن دقت کافی داشته باشند اینکه در مقابل درخواست های غیرمنطقی کودک سرسختانه بایستید.

شباهت چراغ راهنمایی و رانندگی و درخواست های کودکان

شاید در این جا، چراغ های راهنمایی و رانندگی مثال خوبی باشد یعنی وقتی خواسته کودک منطقی باشد، به آن عمل می کنیم یعنی چراغ سبز است ولی وقتی خواسته اش غیر منطقی است، به هیچ عنوان تسلیم نمی شویم یعنی چراغ قرمز است. در این بین باید مثل پلیس عمل کنیم که قاطعانه حکم را اجرا می کند و به عکس العمل های ما توجهی نمی کند، ما هم به عکس العمل های کودک مثل گریه کردن، توهین کردن و ... اعتنا نمی کنیم و تسلیم نمی شویم. واضح است که در این مواقع حق نداریم او را دعوا کنیم، توهین کنیم و ...

مثال مصداقی

این موضوع را با چند مثال، مصداقی تر توضیح می دهیم.

مثال یک: کودک دوست دارد با او بازی کنید نیاز منطقی و چراغ سبز، اما این نیاز تا زمانی منطقی محسوب می شود که در یک فاصله زمانی معین مثلا نیم ساعت، یک ساعت و ... متناسب با توان، انرژی روانی و جسمی شما که همان سطح پذیرش است انجام شود ولی اگر خواسته او برای ادامه بازی خارج از توان شما یا به عبارتی خارج از سطح پذیرش شما باشد، یک خواسته غیر منطقی بوده، پس باید محترمانه ولی قاطعانه به او بگویید:می دانم دوست داری بازی کنیم ولی من خسته شده ام و نمی توانم ادامه دهم و در مقابل اصرار، گریه یا نق نق کردن او مقاومت کنید و بگویید:نه نمی توانم ولی توهین، سرزنش تحقیر، تنبیه و ... هیچ جایگاه تربیتی نخواهد داشت.

مثال دو: این که کودک دوست دارد، سر میز غذا برای ماست و خورشت ظرف جداگانه ای داشته باشد، یک خواسته منطقی است، ولی زمانی که می خواهد در ظرف ماست یا خورشت شما انگشت بزند، یک خواسته غیر منطقی است و باید از آن ممانعت به عمل آورید.

مثال سه: هنگامی که کودک درباره وسایل تزیینی خانه اقوام سوال می پرسد یا می خواهد از نزدیک آن ها را ببیند، به یک نیاز طبیعی یعنی حس کنجکاوی پاسخ می دهد ولی وقتی با سر و صدا و جیغ و گریه می خواهد آن ها را بردارد، دست بزند یا با خود به خانه بیاورد، کاملا خواسته غیر منطقی است.

چند توصیه روان شناسانه

بهترین و کارآمدترین رفتار، تسلیم نشدن در مقابل خواسته های غیر منطقی کودک است. پس هر وقت می خواهد با جیغ، گریه و سر و صدا به خواسته هایش برسد، به هیچ عنوان توجه نکنید، عصبانی نشوید، داد نزنید، صحبت نکنید، تسلیم او هم نشوید، فقط و فقط بی تفاوت باشید، انگار او را می بینید و حرف هایش را نمی شنوید. البته این کار ساده ای نیست و نیازمند صبر و حوصله و تمرین است به خصوص اگر در یک جمع قرار داشته باشید.

همچنین هرگاه تقاضایش را به آرامی بیان کرد، به او توجه کنید ولی اگر خواسته اش غیر منطقی است، باز هم تسلیم نشوید و به جای هرگونه صحبت اضافی، نصیحت یا سر و صدا فقط و فقط بگویید:نه، نمی شود. اگر هم کودک با شما لجبازی می کند، سعی کنید با زبانی ساده و خیلی مختصر برایش توضیح دهید اما از سخنرانی های طولانی، تاکید زیاد، اصرار کردن زیاد، نصیحت، تذکر و ... جدا بپرهیزید چون برای او نرم افزاری که بتواند این سی دی های شما را بخواند، هنوز نصب نشده است یعنی هنوز به آن مرحله شناختی نرسیده است که مفهوم صحبت های شما را بفهمد.

پرستار بیمار

تاثیر تغذیه مادر بر ژن های نوزاد در دوران جنینی

در دوران بارداری نوع تغذیه مادر و شیردهی نوزاد، تغییر اپی ژنتیک و بیان ژن ها را چندین برابر می کند و اثر مستقیمی بر ساختار ژنتیکی دارد.

اثرات تغذیه مادر بر روی ژن های نوزاد

در حال حاضر همه ما درباره اهمیت ویژه تغذیه در دوران بارداری و شیر دهی اطلاعات کافی داریم . تغذیه مادر در این دوران طلایی نقش مستقیمی در ژن های نوزاد دارد . در این مطلب شما را اثرات تغذیه سالم مادر در دوران بارداری و شیردهی بر ژنتیک نوزاد آشنا می کنیم.

ارتباط تغذیه مادر بر روی ژنتیک نوزاد

طی آخرین تحقیقات بعمل آمده توسط محققان درباره دوران جنینی صورت گرفته است، به این موضوع پی برده اند که تغذیه مادر در تغییر ژن های نوزاد اثر گذار می باشد و بیشترین اثرات اپی ژنتیکی رژیم غذایی نیز در دوران جنینی و شیرخوارگی می باشد .

بنا بر نظریه یک پزشک که در این باره اظهار کرد: تغذیه و ژنتیک از سه جنبه مورد بررسی قرار می گیرند، اولین اثر تغذیه بر ساختار ژنتیکی انسان روی متابولیسم است، دوم اینکه تغذیه بر ساختار ژنتیکی اثرگذار خواهد بود و سوم اینکه نوع مواد غذایی مصرفی، بیان ژن ها را تغییر می دهد .

همچنین این پزشک با بیان اینکه اساسا عوامل محیطی بر بیان ژن ها تاثیرگذار هستند، اضافه کرد: غذا یکی از مهم ترین عوامل محیطی موثر در این زمینه است و در واقع بیشترین میزان ارتباط را با تغییر اپی ژنتیک نشان داده است .

متخصص تغذیه و رژیم درمانی با بیان اینکه بیشترین اثر مواد غذایی بر فرزندان در دوران جنینی و شیرخوارگی اتفاق می افتد، گفت : نوع تغذیه مادر در دوران بارداری و شیردهی نوزاد، تغییر اپی ژنتیک و بیان ژن ها را چندین برابر می کند. رژیم غذایی که فاقد مواد پروتئینی کافی باشد یا انرژی مورد نیاز مادر باردار را تامین نکند، می تواند با تغییر بیان ژن ها ارتباط مستقیم داشته باشند.

مطالعات اخیر نشان داده است کمبود دریافت ویتامین اسید فولیک ویتامین های گروه های ب در بیان ژن ها نیز تغییرات ایجاد کرده و این تغییرات باعث یکسری از بیماری ها و مشکلات در نوزاد می شود و به ویژه مجموعه ای از بیماری ها نیز در دهه های چهارم و پنجم عمر بروز پیدا می کند، به طوری که امکان خطر ابتلا به بیماری های چاقی و اضافه وزن، دیابت، پرفشاری خون و اختلالات چربی خون در می انسالی بیشتر خواهد شد .

اهمیت تغذیه مادر در دوران بارداری و شیر دهی نوزاد

تاکید بر اهمیت دریافت به اندازه مواد غذایی پروئینی در دوران جنینی تأکید شده است و لازم است مادران باردار با مصرف حساب شده مواد غذایی سرشار از پروتئین گوشت، تخم مرغ، لبنیات و حبوبات به ژنتیک جنین کمک کنند. مصرف مواد غذایی حاوی پروتئین توسط مادران در دوران بارداری و شیردهی فرزندان می تواند زندگی سالم تری را برای آن ها در دوران سالمندی داشته باشد .

نقش مهم تغذیه دربارداری و باهوش شدن نوزاد

محققان انگلیسی معتقدند تغذیه مناسب تا زمانی که مغز بچه ها در حال رشد و تکامل است، نقشی اساسی در افزایش میزان هوش ایفا می کند بنابراین هر مادری که دوست دارد فرزند باهوش تری داشته باشد، باید به نوع خورد و خوراک خود در دوران بارداری اهمیت زیادی بدهد و حواسش به تغذیه سالم فرزندش تا رسیدن به سن 2 سالگی هم باشد. البته، این بدان معنا نیست که هوش ما بعد از 2 سالگی قابلیت ارتقا ندارد اما نقش تغذیه در باهوش شدن بچه ها تا 2 سالگی، بیشتر از زمانی است که مثلاً آن ها دیگر کنکوری شده اند و می خواهیم خوراکی هایی برای افزایش هوششان در برنامه غذایی آن ها بگنجانیم. البته ما تا آخر عمرمان هم می توانیم حافظه کوتاه یا بلندمدت خود را با کمک مواد غذایی سالم یا ورزش های فیزیکی و فکری تقویت کنیم اما بعد از طی روند تکامل مغز، دیگر نمی توان به افزایش خارق العاده هوش یا همان IQ با کمک تغذیه و ورزش چندان امیدوار بود .

پرستار کودک

پرستار نوزاد

بیماری های دهان و دندان در کودک

بعضی بیماری ها که می تواند بر سلامت دهان و دندان کودک اثر بگذارد در مقاله زیر مورد بررسی قرار می گیرد.

الف) آبسه سر یا نوک ریشه دندان – آبسه پریاپیکال

این نوع آبسه از یک کیسه چرک تشکیل شده در سر ریشه دندان می باشد . دندان زمانی دچار آبسه می ‌شود که ناحیه عصب آن دچار عفونت شود. آبسه پریاپیکال در نتیجه پوسیدگی عمیق یا وارد شدن ضربه شدید به دندان ضربه‌ ای که باعث وارد شدن آسیب به عصب دندان شود ایجاد خواهد شد. درمان آبسه پریاپیکال دندان به ترمیم کانال ریشه یا کشیدن دندان نیاز دارد. تجویز آنتی بیوتیک در بعضی موارد برای درمان این بیماری استفاده می شود .

ب ) آبسه اطراف دندان

آبسه اطراف دندان به آبسه پریاپیکال شباهت دارد  با این تفاوت که  در سطوح کنار ریشه دندان ایجاد می‌ شود. در این حالت، عفونت از خارج دندان گسترش یافته است و منبع داخلی ندارد. با توجه به اینکه بیشتر موارد آبسه اطراف دندان به خاطر ابتلا به عفونت لثه می باشد ، درمان آن بخشی از برنامه درمان جامع برای بیماری‌ های پریودنتال لثه است.

لق شدن دندان

در صورتی که دندان کودک به جایی برخورد کرده و لق شود، لازم است بلافاصله در این رابطه با دندان ‌پزشک ملاقات شود. به این ترتیب با توجه به شدت برخورد،  دندان ‌پزشک احتمالاً می ‌تواند دندان را در محل محکم کرده یا دندان لق شده را به سایر دندان ‌های سالم مجاور آن متصل کند تا به این ترتیب حمایت لازم را از دندان تا زمان ترمیم آن ایجاد نماید.

امکان دارد دندان بعد از وارد شدن ضربه تیره شده و یا دچار آبسه شود. این شرایط ممکن است بلافاصله ایجاد شده یا با گذشت چند سال ایجاد گردد. در صورتی که دندان لق شده دچار آبسه شود، احتمالاً درمان آن نیازمند عصب‌کشی و روکش کردن آن است. به هر حال در صورت امکان‌پذیر نبودن این کار، لازم است دندان کودک کشیده شود.

 افتادن دندان

دندان افتاده را تمیز نکنید. در صورتی که وارد شدن ضربه به دندان در خانه اتفاق افتاد، لازم است دندان در یک لیوان شیر قرار داده شود. هدف از غوطه‌ ور کردن دندان در شیر، جلوگیری از خشک شدن آن تا زمانی است که بتوان وضعیت دندان کودک را مورد ارزیابی و بررسی قرار داد. در صورت برخورد کردن با این شرایط بلافاصله با مطب دندان‌ پزشک تماس بگیرید. گاهی اوقات، در صورتی که دندان افتاده به ‌موقع در حفره دندان توسط  دندان ‌پزشک کودک قرار گرفت، امکان نجات آن وجود دارد. به همین خاطر انجام این فعالیت ‌ها نقش کلیدی در موفقیت در رفع مشکل دارد.

شکستن دندان یا پریدن یک تکه از آن

بخش شکسته دندان را از دهان کودک خارج کنید تا به این ترتیب از وارد شدن آن به مسیر ریه یا رفتن آن زیر دندان ‌های دیگر در هنگام جویدن غذا جلوگیری نمایید. در این زمان لازم است بلافاصله با دندان ‌پزشک تماس بگیرید. در این شرایط گاهی اوقات می ‌توان دندان آسیب ‌دیده را با پر کردن ترمیم کرد.

در مواردی که مشکل جدی ‌تر باشد، احتمالاً لازم است دندان روکش شود. در صورتی که شکستگی دندان به عصب آسیب وارد کرده باشد، احتمالاً می ‌بایست برای کودک از عصب‌ کشی و روکش کردن دندان استفاده شده و در صورت امکان ‌پذیر نبودن این کار، احتمالاً دندان کودک کشیده خواهد شد.

پرستار سالمند

بیماری های پوستی سالمندان

بيماري هاي پوستي دوره سالمندي

پوست بدن انسان هم با دیگر ارگان های بدن دچار یک سری تغییرات در دوره سالمندی و در روند پیری می گردد. از جمله این تغییرات و دگرگونی ها می توان به ایجاد تغییر نفوذ پذيري پوست، ميزان آب موجود در پوست و اثر تجمعي عوامل محيطي نظير آفتاب بر پوست مي باشد. براساس اين تغييرات يک سري از بيماري هاي پوستي هم در سنين سالمندي رواج بيشتري پيدا مي کند که در ذيل به برخي از اين موارد اشاره مي شود:

-          بدخیمی های پوستی

گروه ديگر از بيماري هاي پوستي حائز اهميت در دوره سالمندي بروز بالاي سرطان هاي پوستي مي باشد. براين اساس بروز يک ضايعه يا توده مقاوم به درمان هاي موضعي، زخمي، با حاشيه نامنظم، خونريزي سطحي به ويژه در مناطق در معرض آفتاب بدن نظير صورت و اندام ها بسيار مهم بوده و بايد با مراجعه به متخصص پوست ارزيابي مناسب از نظر احتمال بروز سرطان هاي پوستي ارزيابي شود. با توجه به اثر بسيار بالاي نور آفتاب در بروز اين موارد بدخيمي، پرهيز از آفتاب و استفاده مناسب از کرم هاي ضد آفتاب در سنين سالمندي بسيار حائز اهميت است.

-          بسیاری از بیماری های نادر تر پوستی

نظيربرخي از بيماري هاي تاولي پوست، برخي حساسيت هاي ناشي از آفتاب و شماري ديگر از بيماري هاي پوستي شيوع بالاتري در سنين سالمندي دارد که خوشبختانه بسياري از اين موارد در صورت ارزيابي درست توسط پزشکان حاذق و کارآمد قابل درمان مي باشد.

-          خشکی منتشر پوست

يکي از موارد شايع در دوران سالمندي است که به شکل کاهش محتواي آب و خشکي منتشر پوست در بدن سالمند تظاهر مي کند و مهم ترين علامت اين وضعيت ، خارش شديد و منتشر پوست مي باشد به صورتي که مي توان خشکي پوست را شايعترين علت خارش عمومي بدن در  دوره سالمندي در نظر گرفت. پيشرفت اين حالت به بروز نوعي اگزما و حساسيت پوستي در اثر خشکي شديد پوست منجر مي گردد. در درمان اين وضعيت پرهيز از شستشوي بيش از حد پوست، استفاده مداوم از مرطوب کننده هاي پوستي و در موارد شديد استفاده از داروهاي ضد التهاب موضعي حائز اهميت است. در مجموع خشکي منتشر پوست در دوره سالمندي مي تواند زمينه ساز بروز ساير انواع اگزماي پوستي  در سالمند نيز باشد.

-          چروک خوردگی و تیرگی های پوستی

در سنين سالمندي يک سري تغييرات ناشي از اثر مزمن آفتاب بر پوست و روند پيري ايجاد مي شود که عمدتا شامل بروز چين و چروک هاي عميق ،قطور شدن موضعي پوست سالمند و بروز لکه هاي تيره در نواحي در معرض آفتاب به ويژه صورت و دست ها مي شود. علاوه بر اين ضايعات خال مانند و زگيلي شکل متعددي نيز با افزايش سن در سالمندان روي مي دهد که احتمال تغييرات بدخيمي در آنها وجود ندارد. با اين وجود در صورت بروز يک توده پوستي، ضايعات شبيه خال به ويژه در صورت افزايش اندازه نامنظم بودن حاشيه وتغيير رنگ توصيه اکيد مي گردد که جهت بررسي کامل ضايعه به متخصص پوست مراجعه گردد.

در مجموع دوران سالمندي با تغييراتي در عملکرد پوست همگام با ساير ارگان هاي بدن همراه است که مي تواند موجب پيدايش بيماري هاي پوستي مشخصي گردد. توصيه عمومي در دوره سالمندي در مورد مراقبت از پوست اجتناب از شستشوي بيش از حد پوست، پرهيز از استفاده از مواد شوينده محرک، پرهيز از آفتاب، استفاده منظم از کرم هاي ضد آفتاب و مراجعه فوري به متخصص پوست در صورت بروز هر ضايعه و توده جديد و مقاوم به درمان هاي معمول مي باشد.

پرستار بیمار

پرستار بچه

با کودکان عقب مانده ذهنی چگونه رفتار کنیم

در حال حاضر متاسفانه هنوز بعضی از افراد نحوه رفتار با کودکان عقب مانده ذهنی را بلد نمی باشند و با دیدن این کودکان به آنان چپ چپ نگاه می کنند و فاصله می گیرند. 

رفتار با کودکان عقب مانده ذهنی

عقب ماندگی ذهنی به شرایطی اطلاق می شود که در آن عملکرد کلی ذهن به طور مشخصی پایین تر از حد متوسط است، و در عین حال در رفتارهای انطباقی کودک در دوره رشد تأخیر و نارسایی دیده می شود.

عقب ماندگی ذهنی یا نارسایی رشد قوای ذهنی، موضوع تازه و بدیعی نیست و همواره در طول حیات بشر، اشخاصی در اجتماع وجود داشته اند که از نظر فعالیت های ذهنی در حد طبیعی نبوده اند.

در گذشته های بسیار دور که بشر تمدن چندانی پیدا نکرده بود، این اشخاص را به خاطر بیماری شان دیوانه، مجنون و جن زده خوانده و آنها را محبوس کرده و یا به مرگ محکوم می کردند ولی به تدریج از قرن هجدهم این نگرش تغییر یافت.

یکی از روان پزشکان معروف در این زمان در اقدامی شگرف زنجیر را از دست و پای بیماران عقب مانده ذهنی باز کرد و برخلاف دیگران با ملاطفت به دلجویی از آنان پرداخت و حتی برای آنها برنامه های تفریحی و گردشی در نظر گرفت.

در واقع اولین دوره توجه به مسایل بیماران روانی و عقب ماندگان ذهنی، انقلاب کبیر فرانسه و برابری حقوق افراد اجتماع بود و انقلاب صنعتی، دولت ها را به تعلیم و تربیت کلیه افراد کشور موظف کرد و از همین جا مساله آموزش و پرورش کودکان استثنایی نیز مورد توجه واقع شد.

و بالاخره در قرن بیستم بود که عقب ماندگی هایی که به علل اختلالات متابولیکی، نقص های کروموزومی، بیماری های مادر در دوران بارداری و عوارض زایمان و ده ها علت دیگر که باعث بروز این عوارض در کودکان می شوند، کشف شد و راه را برای پژوهش و درمان این افراد هموار ساخت.

ولی نکته قابل توجه در این باره مشکلات گوناگونی است که خانواده، بستگان، آموزشگاه­ها، مراکز درمانی و افراد پیرامونی عقب ماندگان ذهنی با آنها مواجه هستند و شاید بی علت نباشد که پروفسور رابرت لافون، استاد بیماری های اعصاب و روان فرانسه مشکلات کودکان عقب مانده را تنها یک بیماری محسوب نمی کند بلکه آن را معضلی اجتماعی نیز برمی شمرد.

متاسفانه طبق نظر کارشناسان اکثر مردم شناخت صحیحی از توانایی معلولان ذهنی نداشته و این قشر از جامعه هنوز از رفاه اجتماعی برخوردار نیستند یعنی به عنوان یک انسان در جامعه احساس امنیت اجتماعی و اقتصادی نداشته و فاقد یک زندگی مطلوب و معمولی هستند.

رفتار با کودکان مبتلا به سندرم دان

والدینی، که دارای فرزندی 12 ساله و مبتلا به سندرم دان (منگولیسم) است، با اعتقاد به این که رفتار بیشتر افراد اجتماع با این کودکان و نوجوانان بسیار زننده و به دور از یک فرد آگاه است که در قرن 21 زندگی می کند، می گوید: چون چهره بیماران مبتلا به منگولیسم خاص بوده و از سایر افراد اجتماع متمایز است، بسیاری از مردم چپ چپ به آنها نگاه کرده و حتی از سلام و علیک با آنها نیز امتناع و خودداری می کنند و گمان می برند که امکان دارد از سوی این بیماران مورد تهاجم و حمله قرار بگیرند. بعضی افراد ناآگاه هم با اشاره مستقیم انگشت این افراد را نشان می دهند و در این لحظات فقط خدا می داند که چه حالی به خانواده کودک دست می دهد!

 بچه های مبتلا به این بیماری و یا کودکان عقب مانده ذهنی مثل سایر افراد اجتماع دارای بهره هوشی هستند ولی این بهره آنها کمتر از سایرین است.

بنابراین رفتار آنها شاید کمی با بقیه فرق کند ولی آنها هم یک انسان و ساکن این اجتماع هستند و حق دارند از تمام امکانات موجود مثل بقیه استفاده کنند. شاید اگر مردم از توانایی ها و احساسات پاک و بی آلایش این کودکان باخبر شوند، دیگر این گونه به آنها ننگرند، ولی اکثر مردم ترجیح می دهند تا جای ممکن خود را از این بیماران به دور نگه دارند.

بهره هوشی کودکان عقب مانده ذهنی  چگونه است؟

کودکان عقب مانده ذهنی با توجه به بهره هوشی خود به چهار گروه عقب مانده های عمیق، شدید، متوسط و خفیف تقسیم می شوند که از این میان کودکان عقب مانده متوسط و خفیف با بهره هوشی (IQ) 40 تا 50 و 50 تا 70 قابلیت آموزش های اولیه را دارا بوده و نسبت به کودکان عقب مانده عمیق و شدید که تقریبا باید درآسایشگاه ها و مراکز ویژه معلولین نگهداری شوند، از وضعیت بهتری برخوردار بوده و خانواده ها می توانند با کمی تحمل و آموزش اصول نگهداری از کودکان عقب مانده، آنها را در محیط خانه و اجتماع نگهداری نمایند.

بنا به گفته یک کارشناس مسایل خانواده و ژنتیک در این خصوص با اعتقاد به این که هنوز فرهنگ رفتار صحیح با معلولان ذهنی در کشور جا نیفتاده است می گوید: هنوز برخی از افراد از روی ترحم و برخی نیز با تنفر و بیزاری به این گروه از افراد جامعه می نگرند.  در حالی که برخلاف تصور عمومی، افراد عقب مانده از هوش و حافظه بی بهره نبوده و همه آن ها به اختلالات حسی و حرکتی مبتلا نیستند، در افراد عقب مانده آنچه قابل تامل است، عدم تعامل طبیعی و لازم در زمینه های رفتاری، عاطفی، حسی و حرکتی است.

تربیت کودکان عقب مانده ذهنی

ولی در این میان نقش والدین هم در تربیت اجتماعی کودک عقب مانده ذهنی نباید نادیده گرفته شود.  در حقیقت اولین گروهی که با این کودکان برخورد می کند والدین و افراد خانواده آنها هستند و در صورتی که آنها هم کودکان را طرد و مورد بی مهری و ناملایمات قرار دهند، کودک دیگر استعدادهای فطری خود را بروز نداده و عقب افتادگی خود را بغرنج تر می کند و البته این مورد در کودکان عقب مانده آموزش پذیر بیشتر صدق می کند.

سال های اول زندگی از مهم ترین مراحل رشد شخصیت کودک به شمار می رود، اما متاسفانه سپردن کودکان عقب مانده در مراکز درمانی باعث جدایی کامل عاطفی بین کودک و اعضای خانواده می شود. از طرفی نقش مادر و اعضای خانواده برای رشد شخصیت کودک چه طبیعی و چه عقب مانده بسیار مهم است.

رابطه کودک با مادر ابتدا یک نیاز فیزیولوژیک برای زنده ماندن است ولی رفته رفته این رابطه به صورت یک ارتباط عاطفی در می آید و مادر از داشتن کودک احساس غرور و افتخار می کند و معمولا این احساس با پاسخ های کودک تقویت می شود. ولی چون کودک عقب مانده پاسخی برای مادر ندارد و او کم کم به عقب ماندگی کودک خود پی می برد، پس در این رابطه عاطفی اختلال پیدا می شود.

این اختلال به خصوص زمانی آشکارتر می شود که کودک عقب مانده برادر یا خواهر باهوش نیز داشته باشد. مسلم است که کودک عقب مانده در مقایسه با کودک عادی به مراقبت، نوازش و محبت بیشتری نیاز دارد و چون این کودکان نمی توانند رابطه صحیح عاطفی برقرار کنند، دچار بی توجهی و طردشدگی می شوند و قادر نیستند حتی از توانایی محدودی هم که دارند، استفاده کنند.

به عبارت دیگر استعدادهای فطری خود را حتی به تعداد کم بروز دهند و در نتیجه عقب ماندگی شدت یافته و اختلالات شخصیتی بروز می کند.

در واقع این چنین به نظر می رسد که بزرگترین کمک به این قشر از افراد جامعه، بالا بردن حس اعتماد به نفس آنهاست تا وی را در شناخت مهارت های خود و استقلال طلبی کمک کنند جامعه نیز با همکاری خانواده، کارشناسان و مدیران سطوح مختلف می توانند جایگاه این افراد را در جامعه سامان بخشند.

از طرفی والدین می توانند با مشاوره ژنتیک قبل از ازدواج، مهمترین گام را در جهت پیشگیری بردارند زیرا به عقیده کارشناسان، مشاوره ژنتیکی نقش زیادی در پیشگیری از انواع معلولیت ها دارد.

اما در نهایت، صبر، پایداری و تحمل سختی ها، باارزش است و یقینا پاداش آن نزد خداوند محفوظ است و انسان هایی نیز که معلولند ولی به رغم نارسایی جسمی با امید به زندگی ادامه می دهند و کسانی که با تمام مشکلات با آغوشی باز و لبانی پر لبخند پذیرای این نیلوفران باغچه زندگی هستند، الگوهایی در مسیر صبوری اند و این مهم درس بزرگی است برای افراد سالم و توانمند جامعه.

پرستار نوزاد

آه کشیدن نوزاد در خواب

نوزاد در خواب آه می کشد و این کار نشانه ای نیست که مادران در خصوص نوزاد و مراقبت از او نگران باشند.

علت آه کشیدن نوزاد در خواب

آه کشیدن نوزاد در خواب یکی از موارد نگران کننده برای مادران است که ما در این مقاله به بررسی آن می پردازیم . خواب این امکان را برای کودک فراهم می کند تا قوای از دست رفته خود را پیدا کند، بزرگ شود و مغز او رشد کند. نوزاد در اولین ماه های تولدش زیاد می خوابد. میزان خواب نوزاد بسیار بیشتر از میزان بیدار بودنش است.

آه کشیدن نوزاد یک راه ساده برای کمک به تنفس راحت در نوزادان است و به باز شدن راههای تنفس آنها کمک می کند. به طور معمول نوزادان بسیار معصومانه به خواب می روند و این امر باعث شده تا ما نگران عکس العمل های آن ها در خواب شویم. برای همین اغلب مادرها بر این باورند که آه کشیدن نوزاد امکان دارد ناشی از اختلالات تنفسی در خواب باشد، اما ما به شما می گوییم که آه کشیدن نوزاد شما در خواب نشانه ای نیست که شما را به عنوان یک مادر در مورد نوزادتان و مراقبت از او نگران کند. در ادامه با ما همراه باشید تا به طور مفصل این مسئله را مورد بررسی قرار دهیم.

چرا نوزادان در خواب آه می کشند؟

آیا شما با صدای آه کشیدن نوزاد خود، از خواب بیدار شده و با تعجب فکر می کنید که احتمال دارد این حالت نوزادتان طبیعی نباشد؟ خوب، در صورتی که شما به عنوان یک مادر، نگران این شرایط در نوزاد خودتان هستید، خواندن مقاله زیر در مورد خواب نوزادتان کمک فراوانی به شما خواهد کرد. با توجه به تصور رایج، آه نشانه ای از غم و اندوه است. آیا تا کنون حالت شادی نوزاد کوچکتان را در خواب دیده و خوشحال شده اید یا بیشتر حالت آه کشیدن او در خواب شما را نگران کرده و احساس می کنید که او پریشان بوده و اخم کرده است؟ این مقاله به آگاهی بیشتر شما در مورد آه کشیدن نوزاد عزیزتان به هنگام خواب کمک زیادی خواهد کرد.

درک آه کشیدن نوزاد در خواب

بله، نوزادان آه زیادی در خواب می کشند، ولی آه کشیدن در خواب، هیچ چیزی را در مورد آن ها نشان نمی دهد. در واقع، آه کشیدن نوزاد شما در خواب نشانه ای نیست که شما را به عنوان یک مادر در مورد نوزادتان و مراقبت از او نگران کند. آه کشیدن نوزادان در خواب نشانه ای از داشتن یک الگوی خواب سالم و مناسب در آن ها است. تحقیقات محدودی وجود دارد که نشان دهنده نقش مهم آه کشیدن نوزادان، در رشد بدن آن ها می باشد. با این حال، این مطالعات نشان می دهد که چند دلیل خوب برای این سوال وجود دارد که چرا نوزادان در خواب آه می کشند.

برخی حقایق در مورد خواب نوزادان:

درک بهتر چرخه خواب نوزادان به شما بیشتر کمک خواهد کرد تا:

-          امکان دارد نوزادان در هر روز بین 10 الی 18 ساعت بخوابند. نوزادانی که بیش از 3 ماه و کمتر از یک سال سن دارند، به طور معمول در هر روز باید 9 الی 12 ساعت خواب خوب داشته باشند. با این حال، آن ها به ندرت در یک روز بدون بیدار شدن و بی وقفه، 1 تا 12 ساعت در خواب می باشند.

فواید آه کشیدن نوزاد

-           آه کشیدن نوزاد یک راه ساده برای کمک به تنفس راحت در نوزادان است، آه یک نوزاد در خواب ممکن است به شکل گیری الگوهای حافظه ی کوتاه مدت او نیز کمک کند، همچنین حرکات تنفسی او و فاصله بین هر نفس آرام او با نفس دیگر را تحت تاثیر قرار دهد. همچنین یک نوزاد با آه کشیدن در خواب، پاسخ خوبی به سر و صدا و حرکات مختلفی که در اطراف او وجود دارد، می دهد و از این طریق شما را از نوع نفس کشیدن خودش و راحتی محیط خواب خود آگاه می کند.

-          آه کشیدن نوزادان در خواب باعث افزایش رشد سیستم عصبی خودکار یا ANS آن ها شده و بسیاری از حرکات اندام های داخلی مثل قلب، اندام های گوارشی و همچنین حرکات و کارهای بسیاری از عضلات و غدد داخلی در بدن او را کنترل می نماید. آه کشیدن یک نوزاد در خواب به تنظیم مجدد ANS و سالم سازی سیستم های بدن او کمک کرده و می تواند بسیاری از اختلالاتی را که در مراحل بعدی زندگی نوزاد ممکن است اتفاق بیافتد و منجر به نقص در قلب و اندام های تنفسی او شود، را از بین ببرد.

-          هنگامی که نوزادان در خواب آه می کشند، این حرکت به باز شدن راه های هوایی ریه های آن ها کمک کرده و موجب جذب اکسیژن بیشتر به بدن آن ها می شود. به یاد داشته باشید که ریه ها و راه های هوایی یک نوزاد در حال رشد، امکان دارد برای کامل شدن به برخی از پشتیبانی های طولانی مدت نیاز داشته باشند.

برخی حقایق جالب درباره آه کشیدن نوزادان در خواب:

-          نوزادان نارس نسبت به نوزادان طبیعی تمایل بیشتری به آه کشیدن در خواب دارند.

-           نوزادان در طول حرکت سریع چشم ها یا خواب REM که به خواب عمیق نرفته اند، آه بیشتری می-کشند. خواب REM با افزایش فعالیت مغز در نوزادان همراه است. در حالی که، در طول چرخه این خواب، بدن نوزادان ما بی حرکت هست. اما الگوهای تنفسی و ضربان قلبش با حرکت غیر سریع چشم ها در خواب (NREM) یا چرخه آرام خواب، در مقایسه با خواب قبلی منظم می شود.

-          یکی از عوامل مهمی که برای درک بهتر حالت آه کشیدن نوزادان در خواب وجود دارد، این است که باید در مورد مکث آن مطمئن شوید. مکث به اختلال جریان هوا برای چند ثانیه در طول تنفس طبیعی گفته می شود. آه کشیدن نوزادان در خواب می تواند بدون مکث در راه های هوایی او رخ دهد. در طی خواب REM یا فعال، آه کشیدن بدون مکث رخ نمی دهد، درحالی که این قضیه در چرخه خواب NREM یا خواب آرام رخ خواهد داد.

ارتباط بین چرخه خواب نوزادان و سلامتی آن ها:

مطالعات نشان می دهد که الگوی خواب سالم در طول دوره ی شیرخوارگی ممکن است بر رشد ذهنی و جسمی نوزاد تاثیر مثبتی بگذارد. بنابراین، در صورتی که نوزاد شما در خواب آه می کشد، مطمئن شوید که او در خواب عمیق فرو رفته است. الگوهای خواب سالم، جهش رشد بهینه در نوزادان را نشان می دهد. اما نکته ی مهم، نظارت همیشگی شما بر الگوهای خواب نوزادتان می باشد، طوری که شما ممکن است در زمان هایی که نیاز خواب نوزادان خود را نمی دانید، حتما به پزشک مراجعه کرده و در رفع اختلالات خواب نوزادتان با او مشورت نمایید. بنابراین، بقیه ی کارها آسان شده و مسائل مربوط به آه کشیدن نوزادان شما در خواب با راهنمایی پزشک متخصص حل می گردد.

پرستار نوزاد

پرستار سالمند